Аднойчы iшоў Пух на падпiтку. Бачыць асёл сядзiць на беразе лужыны, i сумна глядзiць на сваю нябрытую рожу ў адлюстраваннi вады.
-"Чаго сумуеш?"- дыхнуў перагарам мядзведзь.
-"Ды вось сёння ў мяне павiнен быць дзень нараджэння. А нiхто не вiншуе, не нясе падарункаў."
Ад слоў "дзень нараджэння" у Пуха з'явiлася ў тугой башцэ мысля: гэта добры повад...Вiнi-пух пабег дахаты. Недзе на палiцы ў яго стаяў слоiк бражкi. Па дарозе Пух сустрэў Пятачка, дакладней знайшоў яго спяшчага пад кустом малiны...Падняў свiнню, i ўсё расказаў пра дзень нараджэння асла.
Пятачок узяў дома сала, а Пух - слоiк бражкi. I дуць яны па лесе, Пух песнi напявае, i патрошку хлябае са слоiку. Хутка там болей нiчога не засталося. Што цяпер рабiць? - Расхваляваўся Вiнi-пух. Пайшоў ён да Савы парады прасiць. Званiў ён доўга, дзёргаў за хвост, што вiсеў каля дзвярэй, пакуль не адарваў. Потым засунуў хвост у кiшэнь, каб нiхто не бачыў. А Савы Пух так i не знайшоў. Пайшоў пусты слоiк дарыць ослiку.
А Пятачок сала па дарозе з'еў. Толькi шкурка засталася, аб якую Пятачок амаль не зламаў усе зубы.
Ослiк быў вельмi рад калi ўбачыў здалёк Пуха са слоiкам. Але радасць прайшла калi прыкмецiў што слоiк пусты.
-"Дзякуй табе, Пух."- сказаў чуць не плачучы Iа.
Потым прыбег свiння са шкуркай у капытах. Засувалi i высувалi яны шкурку са слоiка i iзноў у слоiк, пакуль не закалябала. Потым ослiк расплакаўся, i расказаў што згубiў хвост. А Пух успомнiў што ў кiшэнi ў яго ёсць хвост... I зрабiлi яны аслу хiрургiчэскую аперацыю па прышыванню хваста... Шчаслiвага асла пасля завезлi ў бальнiцу. Мала хто выжывае пасля такiх здекаў...
Ранiцай прачнуўся Пух. Пахмялiцца трэба, а нечым. Пабег ён да Пятачка, але i ў тога было шарам пакацi. I надумалi яны схадзiць у госцi да кролiка.
Кролiк нядаўна нагнаў самагонкi. А тут госцi прыйшлi. Трэба ж на стол паставiць. Кролiк дастаў са шкафа трохлiтровiк, i паставiў на стол. Пух, як культурны мядзведзь, хустачку пад бараду завязаў, а Пятачку прама на пятачок накiнуў. Пятачок мучаўся-мучаўся, а капытцамi не атрымлiвалася вузёл развязаць, ды i сказаць не можа, хустачка мяшае. А Пух хлеща самагон стакан за стаканам... Скора ў кролiка нiчога не засталося.
-"Ну што?"- паглядзеў на гадзiннiк Пух - "Трэба iсцi ўжо." I бухнуўся на падлогу. Пятачок з Кролiкам доўга мучалiся выцягваючы Пуха з хаты. Цяжкi гад.
Пятачок з крыўды пайшоў на мяса-камбiнат, надаела яму так жыць. А Пух так i не ачуняў, застаўся гнiць каля хаты Кролiка.
Комментарии
Отправить комментарий