Айбалiт

У гушчы лесу стаяў шалаш. У iм жыў добры хiрург-маньяк Айбалiт. Ён вельмi любiў лячыць жывёл, хоць яны нiчым не хварэлi. Бывала доктар сядзеў у кустах, i чакаў калi пройдзе якi-небудзь лось. Тады выскачыць Айбалiт з кустоў са сваiм кiларэзам, i пачынае крамсаць, рабiць аперацыю па ўдаленню апендiкса, цi сэрца якога. Тады зашые так, што i не здагадаешся, быццам памёр ад старасцi.
Праводзiў часта Айбалiт вопыты. Раз зайцу прышыў 15 лап. А потым рагатаў, гледзячы як той мучаўся, запутваючыся ў лапах, пакуль уцякаў. Нават мядзведзi абходзiлi шалаш доктара за 100 км. А доктар не мог без работы. Так ён быў улюблёны ў сваю працу. Яго i з бальнiцы выгналi калiсцi, калi ён там рабiў з малых дзяцей сiамскiх блiзняцоў.
Цяперака сядзiць Айбалiт, i робiць свае зверствы над маленькай мышкай. Бо нiкога больш не ўлавiў. Можа скора i на камароў пярэйдзе, бо iх вельмi шмат усюды. Ды гэта i добра будзе, хоць камароў меней стане. А лепi каб доктар зусiм iх знiшчыў.
Але ж небяспечна хадзiць i людзям па лесе. Бо добры доктар Айбалiт можа сядзець пад кустом малiны, i чакаць моманту. Вечна ў сваiм белым халаце ходзiць. "Белая смерць" завуць яго мясцовыя жыхары.