Шэпчуцца цiха асока з чаротам
На гладзi люстранай вады.
Вельмi умела працуеш ты ротам.
I не дазваляеш ТУДЫ...
...
Зямля закрасавала свежасцю траў.
А нейкi прыдурак рад ёлкай насраў.
...
Цi то поле з небам злiлося,
Цi ужо са штаноў палiлося.
...
I сонцу i ветру адкрыта,
На пнi стогадовай сасны,
Танцуе для нас Маргарыта,
На сонцы блiшчаць валасы.
Б'е пругкаю спёкай у грудзi
Пад музыку з магнiтафона.
I толькi Алегу паскудзе
Не церпiцца без самагона.
...
Дзядька, дзядзечка, саколiк,
Усадзi мне ў жопку колiк!
...
Ляцяць ветры з далёкага поўдня.
А ў мяне на стале - самагоначкi доўбня.
...
Адшумела лета роснымi лугамi.
I iзноў мой сябра - дагары нагамi.
Апусцела поле, нiвы адцвiлi.
Ну а мы ўсё роўна п'ём як i пiлi.
...
Каб стаць чалавекам у час наш суровы,
Напiся гарэлкi, каб быў ты як дровы.
...
Праз густыя зялёныя кроны
З лесу чуюцца нечыя стогны.
Доўга нешта яны не сцiхаюць.
Пэўна хлопцы Алесьцы пiхаюць.
...
Сцяжынка лясная, за рэчкаю хата.
Ляжыць у дварышчы напiўшыся тата.
...
Стаiць iзноўку на шашы
Пятровiча машына.
I ў ёй у цемры i цiшы
Ён з новаю дзяўчынай.
...
Вецер рэзкi i пявучы
Свiшча ля навознай кучы.
...
Сухi бруснiчнiк, мяккi мох.
Ты яшчэ хацела, а я ўжо ня мог.
...
Як па рэчцы па Арэсе
Бегае маторка.
А я дзевачцы Алесi
Ва ўсе дзюркi торкаў.
...
А хлеб здабываецца цяжка.
Хто працай, а хто сваёй ляжкай.
...
У класс зайшоў пiянерважаты.
У руках яго быў саматык зажаты.
...
Хлопцы зрабiлi сур'ёзныя мiны,
Бо аказалася трыпер у Нiны.
...
Клава душылася ад смеху,
Гледзячы на струк Алегаў.
...
Над белаю пустыняю аблок
Знайшоў я "Прымы" цэлы блок.
...
Была ў мяне чырвоная шапачка. Аднойчы адзеў я яе, i пайшоў у лес. Iду-iду, а тут воўк з кустоў выскоквае: "Чырвоная шапачка, я цябе з'ем!" Ну, я ўзяў, i аддаў яму чырвоную шапачку: жры, падавiся... I праўда падавiўся. Мараль: ня жрыце чырвоные шапачки!
Комментарии
Отправить комментарий