Яблыкi
Настала лета, ужо як паўтара месяца назад. Ужо маленькiя яблычкi вiсяць на яблынях у садзе Аляксандра. Больш яблыкаў нiдзе няма ў вёсцы. У другiх месцах яблыні спiлiлi на дровы.
Рашылi дзецi споўзаць у сад каб яблыкаў паесцi. Панабiралi поўныя кiшанi. Бегалi, радасна хрумкаючы няспелыя плады, пакуль не пачалi рыгаць. Потым ужо сталi кiдацца яблыкамi, але Аляксандр прагнаў ix стрэлам з ружжа.
Пад вечар у дзетак пачало круцiць жываты. Здрысталiся ўсе. Усе сцены, ложыкi, ў хатах паабсiралi. Жопы аж наiзнанку павыварачывалiся. Малы Лёнiк сканаў пасля 14 дзён мучэння. Бацькi Аляксея былi разумнейшымi, i заперлi малога ў бальнiцу праз 9 дзён. Цяпер ён у рэанiмацыi ў коме ляжыць. Жэнiк жа, сам вылечыўся, столькi таблетак з'еў, столькi ўколаў перакалоў...Быў увесь ссiнеўшы, але жывы.
Болей пэўна дзецi нiколi не будуць есцi яблыкi. Нават i бачыць iх не змогуць...калi выжывуць.
Жэнiк дык пасля гэтага, увесь час, калi бачыў яблык, то ўцякаў у туалет, i плакаў. Нават калi яму стала 39 год, ён глядзеў тэлевiзар, i там нейкi дзядзька еў яблык...у Жэнiка здарыўся прыступ, i ён памёр ад iнфаркту..
Вось так ! Лепей не абжырацца яблыкамi, тым больш няспелымi.
Комментарии
Отправить комментарий