Фабрыка

Глядзi якiя прыдуркi танчуць па тэлiку вунака,
Хлапец у белых штанах, i у жаночым абутку.
I дзве дзяўчыны прыгожыя у супер-мiнi-сукенках.
I як бы песню пяюць, ды дурнаватую нейкую.
Гэта "Фабрыка Зорак" - фанеры, танцы, усмешкi.
На сцэне разам з Кабзонам пяюць паскуднае нешта.
А мне б у рукi ружжо, цi хоць якую дубину,
Убачыў бы, надаваў па карку гэтым дэбiлам.

На апошнiх канцэртах у "Алiмпiйскiм" аншлагi.
Ну, думаю, пагляджу. I ледзь не стала мне блага.
Вялiчэзную жопу паказаў мне экран.
Напэўне многа мазгоў у гэтай жопе сабрана.
Стаiць да залу спiной, трасе пад музыку задам.
Раве шалёны народ, як быццам дзiкае стада.
А потым цётка да ўсiх павярнулася тварам,
Тое ж самае спераду, страшная пачвара.
Ды i песню прадюсар падабраў ёй не лепшую,
Што не толькi дарослым, а дзiцям нават смешна.

Што ты лыбiшся, i скалiш зубы конскiя ?
Я б табе выбiў iх пальчаткамi баксёрскiмi.
Нагамi вырубiў, з падскоку з вертухана.
Ці то хлапец, ці баба, было б па барабану.
Я не супраць папсы, я супраць дэбiлiзму.
Здымай хутчэй трусы. У жопу табе клiзму,
Каб выцекла гаўно, гадамi што збiралася.
Ато стаяць цялухі на сцэне як на трасе,
Сябе прадаючы, абы лiлiся грошы.
Але ўжо iм нiчым нiяк не дапаможаш.

Стаiць зацiхшы радыё, бо лепей - цiшыня.
Як задалбалi гады мне на працягу дня.
Ну а вакол другiя ад iх балдзеюць, цягнуцца.
Няўжо адзiны я дурны, каму не падабаецца?