Настаунiца матэматыкi

Калi Алесь увайшоў у кабiнет дырэктара, то троху налажыў у штаны, бо на яго глядзела такая рожа, быццам усё жыццё свiнкай хварэла.

-"Садзiся !"- сказала свiнка, - "На цябе скарга паступiла ад настаўнiцы матэматыкi, што ты яе паслаў куды падалей."

У Алеся мову адняло, ён толькi адчыняў рот, i нешта гукаў. А потым страцiў прытомнасць...

Ён ачуняў прывязаны да крэсла. Побач стаяла учылка матэматыкi : "Зараз ты адкажаш за свае словы." Яна ўзяла мегафон, i стала "пасылаць" хлопца на чым свет стаiць, крычучы яму прама ў вуха. Алесь спачатку аглох, а потым з'ехаў з глузду.

Зрабiўшы справу, задаволеная настаўнiца пайшла на ўрок. Алеся ж забралi ў псiхушку, дзе ён i аддаў канцы, калi Галоўны врач прайграў яго ў карты Галоўнаму повару. Цяпер псiхi харчуюцца свежым супам з фрыкадэлькамi. Iм вельмi падабаўся такi суп, псiхi даставалi фрыкадэлькi, i кiдалiся iмi па санiтарках. Тыя пужалiся  i ўцякалi, бо думалi што псiхi калам кiдаюцца. Тады вызывалi спецгрупу, i тая наводзiла парадак.

А ў школе на матэматычку нарываўся яшчэ адзiн школьнiк. Учылке надакучыла гэта, яна спакойна падайшла да яго.. i пачала мясiць: з калена, з нагi, бычка яму ўрэзала...У каматозным стане хлапца даставiлi ў бальнiцу. Прычына, як растлмачыла настаўнiца, - "Упал со стула."

Калi паглядзець на хворага, то можна падумаць што ён звалiўся з табурэткi, на якой сядзеў на крышы небаскробу, дый яшчэ пры падзеннi ён чапляўся за ўсялякiя выступы, i звалiўся на кучу цэглы.

Дзецi неяк хацелi правучыць настаўнiцу матэматыкi. Яны злавiлi яе ноччу вялiкiм натоўпам, i па-зверску мардавалi яе i мучылi, нягледзячы на маленнi аб лiтасцi.

А калi дзецi зразумелi што гэта была не настаўнiца матэматыкi, а iх любiмая вучылка беларускай мовы - яны здейснiлi массавае самагубства...

А матэматычка спакойна храпела ў свёй хаце, наеўшыся сабачага мяса. Менавiта яно прыдавала ёй упэўненнасць у сваiх сiлах, i захоўвала кiслотна-шчэлачны баланс, таму зубы у яе былi вострыя i белыя як у пераваратня.

Жыхары гораду ўжо даўно прыкмецiлi што пачалi знiкаць caбакi. Гэта учылка па начах палявалася на iх.

Мiлiцыя нiяк не магла знайсцi cлядоў забойцы сабак. Таму што не шукала. Таму што па барабану iм сабакi.

Таму гаспадары жывёл рашылi арганiзаваць сваё паляванне на начнога драпежнiка. Але ў цемры адзiн аднаго перастралялi..

Выратавала горад толькi маленькая дзяўчынка Iра, якая выпадкова накарміла свайго цуцыка цыаністым каліем, а той даў дуба на парозе ля дзвярэй настаўнiцы. Тая сажрала яго, i ў жудасных мучэннях аддала жыццё, сохнучы на вачах свайго сына - калекi, якi нiчога не разумеў, i сядзеў з усмешкай на твары...