Малыш i Карлсан

Малыш, як заўсёды, сядзеў дома. Зараз канiкулы, а рабiць няма чаго. Вось ён i гуляў у свае машынкi. Падабалася яму рабiць аварыi. Машынкi ён курожыў так, што хужэй чым у жыццi. А лялек зусiм уродаваў, адрываў iм рукi, галовы, i выварочваў нутро...

Раптам пачуўся звон шкла, i ў пакой бухнуўся нейкi п'яны мужык з прапелерам у задніцы. Пах перагару даў

 Малышу ў мазгi. -"Ты хто?"- спытаў Малыш.

-"Я - Карлсан, якi жыве на даху."- адказаў мужык, пацiраючы сваю нябрытую рожу аб кавёр. -"Цi ёсць што, каб пахмялiцца, бо памру, так галава трашчыць..."

Хлопчык прынёс яму з буфета трохлiтровiк самагонкi. Карлсан высадзiў яго, пацёр рот : "Як хораша...Паляцелi са мной !" Малыш згадзiўся. I яны паляцелi, вiляючы памiж дамоў, ледзь не ўразаючыся ў антэны...

-"Вось i мая кватэра."- сказаў Карлсан. Было цёмна, усюды валялiся пустыя бутэлькi, бычкi ад цыгарэт, i выкарыстаныя шпрыцы. Смурод ад рыготаў разносiўся па ўсёй хаце.

-"А навошта табе шпрыцы?- спытаў Малыш.

-"А гэта калi мне блага, я лячуся ўколамі."- адказаў Карлсан.

-"А давай у што-небудзь згуляем!"- прапанаваў хлопчык.

-"Шчас."- i Карлсан паказаў на дах суседняга дому. Там нейкiя сiнюгi кралi развешаннае бяллё. Напэўне хацелi камусцi загнаць за маленькую вiна.

Карлсан схапiў бензапiлу, i сказаў што хутка вернецца. А Малыш назiраў...Як Карлсан падляцеў да аднаго ззаду, i як пiла праехалася па шыi. Галава зляцела, i кроў запырскала ўсё вакол. А другога злодзея Карлсан прыцягнуў дамоў. Ён звязаў яго на крэсле, дастаў электра-дрэль...

-"А можна - я?" - усхвалявана крыкнуў Малыш.

-"Можна!"

I хлопчык схапiў дрэль. Уключыў. I павольна наблiжаў да вока дзядзькi...

Дзядзка равеў як рэзаны, калi свярло ўлезла ў ягонае вока, намотваючы мяккiя тканi...

-"Вось гэта было класна. Гэта не ў машынкi гуляць."- прамовiў хлопчык, скончыўшы работу, i гледзячы на прадзiраўлены труп.

Раптам у кватэру ўварвалiся "амонаўцы" з калашамi. Гэта бацька Малыша пачаў пошукi знiкшага сына.

Амонаўцы схапiлi Карлсана, i пацягнулi ў аўтазак. Хлопчык пачуў толькi словы сябра : "Я яшчэ вярнуся"...