Водар

 Чорны гумар

Як мне падабаецца водар гаўна.

Калi яго пачую, то сцiкае слiна.

Людзi усе думаюць, што я дурны,

Бо люблю я нюхаць свае пердуны.

Пасраўшы ў туалеце, не змываю гаўно,

Пакуль ящчэ не высахла і пахне яно.

Я адчуваю асалоду ад паху дрыстуноў.

Калi ўвесь дух выходзiць, сёрну свежым iзноў.

Маё гаўно не з водарам маліны,

А аддае цыбуляй, бульбай, часнаком.

Яшчэ я сёння з'еў кавалак сала жырны,

Напрыканцы запіўшы малаком.

Не ўсе прадукты пераварацца у страўніку.

Калі глытаеш цалкам каб хутчэй напхнуць у пуза.

У кале застаюцца семечкі ад яблыкаў,

Ад кабачкоў ці ад гарбуза.

Я гэты верш размаляваў як нацюрморт.

Як той мастак, размазаўшы гаўно па сценцы.

Няхай слабейшы суне сабе пальцы у рот.

Ну а крапчэйшы - добра пасмяецца.