Пародыя
Зноўку нечый незнаёмы твар
Мне пакажа раніцай люстэрка.
Зноўку са штаноў смярдзючы пар.
Проста абапіўся я гарэлкай.
Трэба толькі навучыцца піць.
Піць па літру ў суткі, нават болей.
Каб на лапах чатырох хадзіць,
І ляжаць сасцанаму у полі.
Гарэлка - мой компас зямны.
А піва нам будзе дабаўкай.
І мара мая, пацаны,
Заснуць абрыганым пад лаўкай.
Ёсць у нас падпольны спіртзавод.
Там працую я ля апарату.
І у чэргах тоўпіцца народ.
Кожны хоча быць хоць троху датым.
Тут у нас разбаўлены і не.
Тут і першачок для дэгустату.
Ні адзін мужык не праміне.
І абавязкова зойдзе ў хату.
Комментарии
Отправить комментарий