Сонца пякло ў галаву. Генку было не да грыбоў, хацелася пiць, вельмi сушыла пасля ўчарашняга. Раптам Гена прыкмецiў крынiчку. Ён прыпаў да яе, i пачаў сёрбаць. Але раптам спынiўся, вылупiў вочы: "Спiрт !" Вось гэта радасць. Сэрца стала стукаць хутчэй. Галава кружылася ад нечаканасцi. У мазгах пракручвалiся грандыёзныя планы.
Жонка ўжо чакала, калi Генку прыцягнулi дамоў суседскiя хлапцы. Яна паставiла iм бутэльку. А Генку iзбiла, i спаць палажыла. Трэба кадзiраваць.
Праходзiлi днi. Генка кожны дзень вяртаўся п'яны. Нiхто не ведаў пра ягоную тайну. Звяры ў лесе дык ужо даўно пiлi з гэтай крынiчкi.
Жонцы надакучыла цярпець п'янкi, ды i цiкава было ведаць, дзе ж ён бярэ выпiўку калi грошаў няма ў яго. Яна праслядзiла за мужыком у лесе, пабачыла як Гена лактаў з крынiчкi, i п'янеў. I рашыла яго разаблачыць.
У нядзелю жонка з нiчога нiякага прапанавала Гену схадзiць на прыроду, на шашлычкi. Як раз яна i завяла мужа да тога месца дзе крынiчка, дзе спаў п'яны лось, якi ўсё лета тут круцiўся не адыходзячы.
Паеўшы шашлыкоў, жонка сказала што хоча пiць, i пайшла да крынiчкi. Як толькi Гена яе не адгаварываў: што вада забруджаная, радыёактыўная, што туды лось насцаў. Але жонка паспрабавала...
Жонка была разумнейшая за Генку. Адкрыла бiзнэс, пачала прадаваць гэты спiрт, вывозячы з лесу бочкамi.
А крынiчка пачала высыхаць. Дрэвы вакол пачалi сохнуць, звяры пачалi дохнуць. Нарушыўся прыродны баланс. Але Гена не заўважыў гэта ў сваiм запоi. Калi толькi ён аднойчы прыйшоў, i убачыў што крынiчкi няма, яго жыццё страцiла сэнс. I Гена павешаўся на сухой сасне.
Жонка пераехала ў горад, купiўшы кватэру ў Мiнску. Лес высах. Аб крынiчцы напамiнала толькi маленькая ямка ў зямлi. Бедны крот рыўся ў зямлю ўсё глыбей, але так i не знайшоў нiводнай кропелькi "жывой вады"...
Комментарии
Отправить комментарий