К основному контенту

Ленiн

Шмат было напiсана пра Ленiна, пра яго дзяцiнства, дзейнасць. Але гэта было ўсё не праўда, кнiгi былi напiсаны як мастацкiя творы. А як жа ўсё было на самой справе?

Ленiн нарадзiўся ў Беларусi. Яго прозвішча было Танiн. Але ж як мацi звалi Лена, то ён змяніў на Ленiн…

Ленiн нарадзiўся адразу з лысiнай. Амаль усе дзецi такiмi нараджаюцца. Але ў Ленiна i ў 8 гадоў у яго не было валос, толькi па баках вымалёўвалiся нейкiя праплешыны. Ён падмалёўваў iх чорнай фарбай.

Мацi загiнула калi Ленiну было 10 год, ад перапою. Бацькi Ленiн не ведаў. Як казала мацi: гэта быў нейкi гуманоiд з Марсу.

Калi Ленiн застаўся сiратой, то яго забралi ў iнтэрнат. Там яго збiвалi, адбiралi ежу. Шмат разоў ён ляжаў у шпiталi. Там яго скалолi што ён стаў наркаманам, i не мог дня пражыць без дозы.

У 18 гадоў Ленiна ўсёж-такi выпусцiлi на волю. Ён пасялiўся на сметнiку, знайшоў сабе аднадумцаў сярод мясцовых бамжоў. Часта ў яго былi моцныя ломкi без дозы, i пачынаў з'язджаць дах.

З цягам часу, калi Ленiн зусiм з'ехаў з глузду, ён пачаў агiтаваць бамжоў на паўстанне. У сметнiку ён знайшоў сабе кепачку, i цяпер хадзiў як фраер. У 1917 паўстанне ўсёж-такi выбухнула… у Пiцеры. Якiм чынам там з'явiўся Ленiн нiхто не ведае. Але чамусцi ўсе яму паверылi што рэвалюцыя - яго заслуга. Так як бальшавiкi нарвалiся на склад з гарэлкай, i некалькi месяцаў лакталi, то iм было пафiгу хто камандуе. А Ленiн не пiў, ён хадзiў i апавядаў як хораша будзе жыць пры камунiзме.

У красавiку 1922 Ленiн лёг у бальнiцу з апендыцытам. Але так як дактары ўсе былi - аб зямлю, то Ленiн прамучаўся ўсю ноч у койцы, чакаючы аперацыi, а пад ранiцу апендыкс лопнуў. І Ленін лунуў.

Потым яго заспiртавалi, паклалi ў труну ў Маўзалеi.

Пасля Ленiна стаў галоўным Сталiн, сын Ленiна, внебрачны. Ад бацькi лысiна яму не перадалася.

Сталiн дружыў з Гiтлерам, сваiм братам, родным… Ленiн аднойчы быў у Германii…

Сталiн i Гiтлер вельмi любiлi гуляць у вайнушку ў дзяцiнстве. I калi яны падраслi, то згулялi ў сапраўдную вайну… Сталiн перамог. А Гiтлер павешаўся з крыўды. Яго цела ляжыць на Усходнiх могiлках пад Мiнскам, каля магiлы Аркадзя Куляшова (таксама брата). На магiле Гiтлера няма помнiка, толькi крэст...нямецкi. А на магiле Сталiна ў Дуцiщках стаiць помнiк Пушкiну...

Следчанне вёў агент ФБР Малдэр.

Комментарии

Популярные сообщения

Беларуская лiтаратура

Хай згiне той, хто страцiўшы сумленне, Шкадуе на гарэлку тры рублi. Ганi яго, кiдай па iм каменнем, I , у гарачы дзень, вадою не паi ! *** Кут глухi, але прыгожы. Цёмна, што не бачна рожы. Каб убачыў дык спужаўся б. Можа б нават абасраўся. *** Чым адплацiць я магу табе, дружа? Можа гарэлкi налiць пару кружак? *** Дзед бярэцца за работу. Касу вымае з пад страхi. I маленькаму уроду Адсякае дзве рукi. *** Той не памыляецца - хто ад працы ухiляецца. *** Знайдзi, з усiх, адно сваё прызванне. Знайдзi cваю, сярод другiх дарог. Цi будзеш рэзаць вены ты, у ванне, Цi звалiшся ты п'яны за парог. *** У туалеце вiсеў Слаўка, i цешыў вока. *** Як многа тых, хто скажа: "Свет схадзiў.." I пазiрне ў твой бок прысудна, строга. А ты гарэлкi лiтр усадзiў, I спiш маўклiва каля стога. *** Пахне ў хаце калам свежым.. Дзякуй, Слаўка, ад душы ! *** Адспявала лета песнi. Усе сабрала каласы. Няма ў нас выпiць,хоть ты трэснi, Хоць рвi на жопе валасы. *** На каменьчык сядзе ў збожжы. Не схiснецца, i

Куда ж ты подевалась муза

МР3: Татун - Муза Куда ж ты подевалась, муза? Быть может поняла что все старания никчёмны. Кормила вдохновением как мама карапуза. Ну а теперь ушла, пожав плечами огорчённо. Малыш подрос. Он больше не играет в эти игры. Вокруг жестокий мир и денежная власть. Людское отношение и злость убили искру. Так и осталась недописанной тетрадь. Осколки прошлого хранятся на бумаге, Той непонятной гениальной красоты, Которая спасала своей магией Из лап безликой пустоты. Под музыку души слова рождались сами, Протухший воздух очищая светом Но время потушило это пламя. И в тишине возник вопрос: Эй, муза, где ты? Но нет ответа. Кресты пересекают строчки. Бумага рвется в клочья. Огонь съедает всё что так и не закончено. Осыпался песок. Мне не хватило времени Для самых лучших строк. НЕТ больше вдохновения. Я сделал всё что смог, Но очень мало, к сожалению. Я понимаю что не стану лучшим, И никому я ничего не докажу. Прошли года, и шанс уже упущен. Но почему же я не ухожу? Пишу две строчки. Застопорю

Блевотник

Я блевотник. Я блюю повсюду и всегда, Что аж желудок - наизнанку. Поэтому меня Не приглашают на гулянки. Рыгаю всем, что попадает внутрь, И я такой с самого детства. Происходит это потому что У меня отсутствует анальное отверстие. Пропитана  вонизмой вся квартира Вместо какашек, в унитазе - блевотина. Блюю, назад, в тарелку, за обедом. Но доедаю до конца, Посуду вылизав до блеска напоследок Из дома прогуляться выйду, Нажравшись до отвала винегрета. И там блюю дальше чем вижу, Даже против шквального ветра. Я чищу зубы, чтобы освежить дыхание, Но всё равно воняет изо рта. Ну а когда я моюсь, лёжа в ванне, Пускаю в потолок фонтан. На асфальте и на стенах, Всюду есть мои следы. Совершаю загрязнение Окружающей среды. Чтоб стошнило, мне не надо Сунуть пальцы себе в рот. Такова моя природа. Вот такой вот я урод.