Автор: НЕ ЯВайна, вайна - народ крычыць.
Галосяць людзi, плачуць дзецi.
А выбух зноў i зноў гучыць
Аднойчы неяк на рассвеце.
Але ж не зналi людзi тыя,
Што вёску навiтаў пярдун.
I тыя выбухi глухiя
Ён утвараў нiбы Пярун.
Пры яго моцным заднiм стрэле
Iшоў у пяткi людзкi дух,
Трашчаў бетон, шчапалiсь дрэвы,
Зрывала шыфер нiбы пух.
А потым людзi адчувалi
Пасля таго страшны смурод.
I пярдуну таму казалi,
Што ён дэбiла i урод.
Крычыць народ, бо шчыпле вочы.
Перапужаўшы ўсiх дзяцей,
Пярдун паплёўся сярод ночы
Далей пужаць, травiць людзей.
Комментарии
Отправить комментарий