К основному контенту

Магнiтафон

Купiў Пецька магнiтафон, дзвюхкасетны, iмпартны. Прывёз дамоў, паставiў на стол, уставiў касету - не iграе. Дастаў касету - парваная. Потым другую парвала. Узяў Пецька магнiтафон, i кiнуў аб дзверы. А тут як тут, суседка дзверы адчыняла… I магнiтафонам у лоб атрымала. Адразу i сканала. Пецька спужаўся. Схапiў яе за валасы, i адцягнуў у кладоўку, пакуль не сцямнее, каб закапаць. Закiдаў труп мяшками з мукой. I пагнаў гуляць як нiчога i не было. Магнiтафон жа застаўся ляжаць на падлозе.

Вечарам з працы вярнуўся бацька, п'яны як бэля. Шморгаючы ботамi ён зайшоў у пакой Пецькi, i зачапiўся за магнiтафон. I так ён добра звалiўся, што рассек сабе лоб аб падлогу, атрымаў строс мазгоў, i загнуўся.

Пецька вярнуўся дамоў, бачыць: бацька п'яны ляжыць. Ну i няхяй сабе ляжыць, раз напiўся як дурны. Пецька паставiў магнiтафон на стол, i папёрся ў кладоўку. Ужо сцямнела,i можна было закопваць суседку. Мацi дамоў сёння не прыйдзе, бо працуе суткамi. Так што можна спакойна рабiць справу.

Пецька закапаў суседку за хлевам. Каб не было вiдна, залажыў дзёрнам. А пасля пайшоў у мяккую пасцель, i захрапеў.

Ранiцай яго разбудзiла мацi. Сёння апошнi званок у школе. А бацька ўсё нiяк не працверазее, так i ляжыць ля парогу. Тут як раз з сёняшняга дня ў маткi отпуск пачынаўся, i яна з Пецькам паедзе на Кiпр адпачнуць. А бацька няхяй сабе п'е колькi ўлезе...

Калi праз месяц яны вярнулiся, то ў хаце быў моцны смурод, поўная куча мух, i чарвякоў на падлозе...

Матка ў працiвагазе пацягнула харанiць бацьку. Пацягнула за хлеў, стала капаць яму.

Раптам наткнулася на нешта цвёрдае… Пэўна камень. Яна абкапала па кругу, i ўбачыла галаву… Матка сканала ад разрыву сэрца.

Застаўся Пецька сiратой. Пазваў ён майстра, каб той магнiтафон яму направiў. Прыйшоў майстар, раскруцiў яго, усунуў вілку ў разетку, пачаў кавырацца. Але нешта не туды ўлез, клемы перамкнула, па целу прайшоў разрад… І майстар лунуў.

А Пецька пасля ўсiх гэтых здарэнняў з'ехаў з глузду. Ён збегаў за сякерай, i стаў сячы магнiтафон са ўсёй злосцю, але крыху не разлiчыў: i адсек сабе нагу. Ад страты крывi ён, як i ўсе астатнiя адкiнуў канькi...

Вось якi несчаслiвы магнiтафон папаўся Пецьку.

Комментарии

Популярные сообщения

Беларуская лiтаратура

Хай згiне той, хто страцiўшы сумленне, Шкадуе на гарэлку тры рублi. Ганi яго, кiдай па iм каменнем, I , у гарачы дзень, вадою не паi ! *** Кут глухi, але прыгожы. Цёмна, што не бачна рожы. Каб убачыў дык спужаўся б. Можа б нават абасраўся. *** Чым адплацiць я магу табе, дружа? Можа гарэлкi налiць пару кружак? *** Дзед бярэцца за работу. Касу вымае з пад страхi. I маленькаму уроду Адсякае дзве рукi. *** Той не памыляецца - хто ад працы ухiляецца. *** Знайдзi, з усiх, адно сваё прызванне. Знайдзi cваю, сярод другiх дарог. Цi будзеш рэзаць вены ты, у ванне, Цi звалiшся ты п'яны за парог. *** У туалеце вiсеў Слаўка, i цешыў вока. *** Як многа тых, хто скажа: "Свет схадзiў.." I пазiрне ў твой бок прысудна, строга. А ты гарэлкi лiтр усадзiў, I спiш маўклiва каля стога. *** Пахне ў хаце калам свежым.. Дзякуй, Слаўка, ад душы ! *** Адспявала лета песнi. Усе сабрала каласы. Няма ў нас выпiць,хоть ты трэснi, Хоць рвi на жопе валасы. *** На каменьчык сядзе ў збожжы. Не схiснецца, i

Куда ж ты подевалась муза

МР3: Татун - Муза Куда ж ты подевалась, муза? Быть может поняла что все старания никчёмны. Кормила вдохновением как мама карапуза. Ну а теперь ушла, пожав плечами огорчённо. Малыш подрос. Он больше не играет в эти игры. Вокруг жестокий мир и денежная власть. Людское отношение и злость убили искру. Так и осталась недописанной тетрадь. Осколки прошлого хранятся на бумаге, Той непонятной гениальной красоты, Которая спасала своей магией Из лап безликой пустоты. Под музыку души слова рождались сами, Протухший воздух очищая светом Но время потушило это пламя. И в тишине возник вопрос: Эй, муза, где ты? Но нет ответа. Кресты пересекают строчки. Бумага рвется в клочья. Огонь съедает всё что так и не закончено. Осыпался песок. Мне не хватило времени Для самых лучших строк. НЕТ больше вдохновения. Я сделал всё что смог, Но очень мало, к сожалению. Я понимаю что не стану лучшим, И никому я ничего не докажу. Прошли года, и шанс уже упущен. Но почему же я не ухожу? Пишу две строчки. Застопорю

Блевотник

Я блевотник. Я блюю повсюду и всегда, Что аж желудок - наизнанку. Поэтому меня Не приглашают на гулянки. Рыгаю всем, что попадает внутрь, И я такой с самого детства. Происходит это потому что У меня отсутствует анальное отверстие. Пропитана  вонизмой вся квартира Вместо какашек, в унитазе - блевотина. Блюю, назад, в тарелку, за обедом. Но доедаю до конца, Посуду вылизав до блеска напоследок Из дома прогуляться выйду, Нажравшись до отвала винегрета. И там блюю дальше чем вижу, Даже против шквального ветра. Я чищу зубы, чтобы освежить дыхание, Но всё равно воняет изо рта. Ну а когда я моюсь, лёжа в ванне, Пускаю в потолок фонтан. На асфальте и на стенах, Всюду есть мои следы. Совершаю загрязнение Окружающей среды. Чтоб стошнило, мне не надо Сунуть пальцы себе в рот. Такова моя природа. Вот такой вот я урод.