Гурман

Алесь iшоў па лесе.Раптам ён адчуў нейкi пах. Падыйшоўшы ён убычыў какешку. З яе яшчэ iшоў пар. Вiдаць недаўна адлажылi...I Алесь кiнуўся прагна есцi яго, пакуль яшчэ свежае...На зубах варочалiся семечкi ад яблыкаў, а таксама нерухомыя глiсты, якiя былi для Алеся як дэлiкатэс.
З маленства ён прывучыўся есцi  гаўно...Калi ён яшчэ малым сраўся ў пялёнкi, то бацька злуваўся, i застаўляў малога яго з'ядаць. Цяпер Алесь толькi iм i харчуецца.
...Даеўшы, Алесь вытер бараду, i пайшоў далей. Яму было малавата, толькi апетыт разгуляўся. Але больш нiчога знайсцi не ўдалося.
Прыйшоўшы дамоў, Алесь дастаў бутэльку са сцулямi, i уталiў смагу...У каструльцы было пуста. Калi Алесю хацелася "схадзiць па-вялiкаму", то ён "хадзiў" у гэту каструльку, а потым еў.
Калi хацелася есцi, а не было,тады Алесь хадзiў, i шукаў па вёсцы дзе-небудзь калдэшкi. Добра калi пападуцца свежыя, а калi - не, то прыходзiлася хрумкаць сухое.
Чалавечы кал быў самым смачным. Але бывала прыходзiлася i кароўскае гаўно есцi з голаду. Тады хадзiў Алесь на пастбiшча, там гэтага дабра было валам. Але ад кароўскага часта быў панос...яго Алесь потым пiў з кубка.
А асаблiва падабалася Алесю гаўно маладых дзевак. Ён назiраў за якой-небудзь, i калi яна дзе ў кустах насера, то тады Алесь адразу ляцеў, i еў яшчэ цёпленькае гаўнiцо, цямкаючы ротам ад задавальнення.
Ну а болей за ўсё ён любiў хадзiць да адной дзяўчыны с палучкi. Алесь ёй плацiў, i яна сралася спецыяльна. Ён прама з жопы потым злiзваў, i запiваў сцулямi. Ён прама балдзеў ад гэтага...
Ну вось i ўсё. А цяпер iдзiце парыгайце !