Тадзiк

На зялёнай траве ляжыць п'яны Тадзiк.
Яны высадзiлi з сябрам самагонкi тазiк.
Сёння у яго быў дзень нараджэння.
Ён валяўся п'яны, i парваў адзенне.

Тадзiк гэта свята адзначаў з Алегам.
Вельмi насадзiўся са сваiм калегам.
Толькi Тадзiк тута, заляжаўся п'яны.
А Алег пайшоў дабаўляць з сябрамi.

Тадзiк як прачнуўся - галава балела.
Вельмi пахмялiцца Тадзiку хацелася.
Ён пачаў крычаць, i шукаць Алега.
Некуды бутэлька запасная дзелася.
А Алег бутэльку гэту ўзяў з сабою,
Каб апахмялiцца мог пасля запою.

Тадзiк паляжаў яшчэ, можа да абеда.
А пасля падняўся, i пайшоў да дзеда.
Дзед ягоны быў зусiм алкашом прапiтым.
У яго быў поўны склеп першаком забiты.
Ён хлапцу бутэльку даў, i паслаў дахаты.
Але Тадзiк пасля п'янкi - троху дурнаваты.
Ён пайшоў шукаць сяброў. Ён iх зваў i плакаў.
I ад уседзiя такога, у штаны накакаў.
I пачуўшы гэту вонь, у кусты схаваўся.
Там бутэльку ён адкрыў, i адзiн нажраўся.

Абасраны ён iшоў, са штаноў валiлася.
А тут мамачка яго с палкаю явiлася.
Стала Тадзiка лупiць. Па мазгах дубасIла.
Усю рожу i лiцо дурню разукрасiла.

Тадзiк болi ўжо не п'е. Ён заўсёды трэзвы.
За апошнiя часы стаў як кот аблезлы.
Без гарэлкi увесь высах. I дурнеў патроху.
Стаў праз месяц Тадзiк лысым.
Ну а потым здох ён..